Ondernemers zijn op zoek naar talenten die actief bijdragen aan het realiseren van hun doelstellingen. Ze willen succesvol zijn en hebben daarvoor mensen nodig die hun talenten daarvoor willen inzetten. Ze willen zo zeker mogelijk zijn van de kwaliteit van hun medewerkers en willen niet achteraf geconfronteerd worden met verkeerde keuzes die leiden tot veelvuldig ziekteverzuim, afbreukrisico enz. De geschikte talenten willen ze graag zolang mogelijk aan zich binden.

Talenten moeten zich kunnen bewijzen in echte werksituaties die een appèl doen op het tonen en ontwikkelen van hun talent. Door deze manier van ervaringsgericht werken zal de betrokkenheid bij het werk dat geleverd wordt ook hoger zijn. Mensen laten graag zien waar ze goed in zijn, zijn zelfverzekerd als er wordt geappelleerd aan hun talenten, zijn gemotiveerd en hebben zin in hun werk. Als de werksfeer dan goed is, dragen ze graag hun steentje bij en gunnen ze zichzelf en hun “baas” het succes.

Doordat de ondernemer in de werksituatie inzicht krijgt in de talenten, de vaardigheden, het arbeidsethos en de verantwoordelijkheid die de talenten (durven) te nemen, zal hij genegen zijn om de persoon in kwestie voor langere tijd in dienst te nemen. Een ondernemer denkt per slot van rekening in rendement en succes en is op zoek naar mensen die dat samen met hem voor elkaar boksen.

Als zij niet in dienst genomen worden, hebben de talenten werkervaring opgedaan, hun talenten (door)ontwikkeld, referenties opgebouwd enz., waardoor ze niet het etiket van “werkloze met een afstand tot de arbeidsmarkt” krijgen opgeplakt. In sommige gevallen is het zeker zo nuttig om te ontdekken dat dit niet de goede plek was en iemand zijn/haar talenten ergens anders beter kan benutten.

In de praktijk heeft een ondernemer niet zozeer vacatures, maar heeft hij mensen nodig die kwaliteiten, vaardigheden en talenten hebben die hij goed kan gebruiken in zijn organisatie. Hij wil dus vissen in een vijver met talenten, die hem kunnen bieden waar hij om vraagt en die hij kan ontwikkelen en “naar zijn hand kan zetten”.
Om zoveel mogelijk zekerheid te krijgen, wil hij ze aan het werk zien. Soms door contracten voor bepaalde tijd, soms door uitzend- of detacheringscontracten en steeds vaker door talenten de kans te geven zich m.b.v. leerwerkplekken te ontwikkelen c.q. te bewijzen. Die laatste optie is met name van belang voor die zogenaamde “werkzoekenden met een afstand tot de arbeidsmarkt”. Zij kunnen dan laten zien dat ze veel meer in hun mars hebben dan op basis van hun “etiket” verwacht wordt.